پاسخ های فشارخون، ضربان قلب و حاصل ضرب دوگانه پس از فعالیت مقاومتی اندام های فوقانی، تحتانی و کل بدن

هدف مطالعه حاضر بررسی پاسخ­های فشارخون سیستولی، دیاستولی، ضربان قلب و حاصل­ضرب دوگانه در طول دورۀ ریکاوری پس از فعالیت مقاومتی با قسمت­های مختلف بدن می­باشد. 12 مرد غیر ورزشکار سالم (سن 4/1±7/23 سال، قد 0/4±4/176سانتی­متر و وزن 5/8±1/68 کیلوگرم) به طور تصادفی در سه جلسه فعالیت مقاومتی اندام­های فوقانی، اندام­های تحتانی و کل بدن، و همچنین یک جلسۀ کنترل بدون فعالیت شرکت کردند. آزمودنی­ها در جلسات فعالیت مقاومتی 4 حرکت با شدت 65 درصد یک تکرار بیشینه، سه ست، 10 تکرار در هر ست و 2 دقیقه استراحت بین ست­ها و حرکات انجام دادند. فشارخون سیستولی، دیاستولی، ضربان قلب و حاصل­ضرب دوگانه پیش از فعالیت و هر 15 دقیقه و به مدت 60 دقیقه پس از فعالیت اندازه­گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری­های مکرر (گروه × زمان) و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0≥p استفاده شد. پس از جلسات فعالیت مقاومتی فشارخون سیستولی به مدت 60 دقیقه به طور معنی­داری کاهش یافت در حالیکه در فشارخون دیاستولی تفاوت معنی­داری مشاهده نشد. ضربان قلب در تمام مدت اندازه­گیری پس از فعالیت مقاومتی اندام­های فوقانی و اندام­های تحتانی و تا دقیقۀ 45 پس از فعالیت مقاومتی کل بدن به طور معنی­داری افزایش یافت. افزایش معنی­دار در حاصل­ضرب دوگانه تا دقیقۀ 15 پس از فعالیت مقاومتی اندام­های تحتانی و تا دقیقۀ 30 پس از فعالیت مقاومتی اندام­های فوقانی و کل بدن مشاهده گردید. همچنین بین فعالیت­های مقاومتی، تفاوتی در فشارخون سیستولی، دیاستولی، ضربان قلب و حاصل­ضرب دوگانه پیش و پس از فعالیت مشاهده نشد. از یافته­های این پژوهش چنین نتیجه­گیری می­شود که فعالیت مقاومتی اندام­های فوقانی، اندام­های تحتانی و کل بدن باعث وقوع  هیپوتنشن با مدت و مقدار مشابه پس از فعالیت می­شوند.